મારી મદદ કર … મદદ કર મારી…. એને લઈ આવ તું… આટલા શબ્દો સાંભળતાજ હેતલ ઉંઘમાંથી ઝબકારો લઈને ઉભી થઈ ગઈ. અને આસપાસ જોવા લાગી જ્યા કોઈજ ન હતું. પરંતુ આવું સપનું હેતલને પહેલી વખત નહોતું આવ્યું. કારણકે આ પહેલા પણ આવ જ અવાજો હેતલના કાનમાં પડી રહ્યા હતા.
હેતલના લગ્ન 5 વર્ષ પહેલા થયા હતા. લગ્નના 2 વર્ષ બાદ હેતલના પતિ વૈભવનું એક કાર અકસ્માતમાં મૃત્યું થયું . અને ત્યારબાદ તે એકલી રહેતી હતી. પરંતુ વૈભવના મૃત્યું પછી હેતલને સપનાઓ આવતા હતા. અને તે સપનાઓમાં તેને એક યુવતી આવતી હતી. જે તેની પાસે મદદ માગતી હતી. પરંતુ તેને શું મદદ જોઈતી હતી તે વાતથી હેતલ તદ્દન અજાણ હતી
વડોદરામાં રહેતી હેતલના મુંબઈમાં રહેતા વૈભવ સાથે લગ્ન થયા હતા. પરંતુ બે વર્ષમાંજ તે વિધવા થઈ ગઈ હતી. હેતલને બાળક જોઈતું હતું પરંતુ તેને પ્રેગ્નેન્સી રહેતી ન હતી. અને બેજ વર્ષમાં વૈભવના મોત બાદ તેના બધાજ સપનાઓ અધુરા રહી ગયા હતા.
એક દિવસ જ્યારે હેતલ સુઈ રહી હતી. ત્યારે મારી મદદ કર …મદદ કર. આ અવાજ ફરી તેના કાને પડ્યો. અને તે ઝબકીને ઉભી થઈ ગઈ. ઉઠીને તેણે જોયું તો કોઈ ન હતું. પરંતુ આ અવાજથી કંટાળેલી નેહાએ જોરથી બૂમ પાડી કે જે પણ છે.. મદદ જોઈતી હોય તો ડરાવાનું બંધ કરે. અને ધ્રુસકે ને ધ્રુસકે રડવા લાગી અને રડતા રડતાજ સુઈ ગઈ. બાદમાં તેને સપનામાં ફરી તે યુવતી આવી. પરંતું આ વખતે તેણે મદદ ન માંગી. પરંતુ એક દિલ્હીનું એક એડ્રેસ આપ્યું. અને કહ્યું કે અહીયા તારો બાળક રમી રહ્યો છે.
એજ સમયે દૂધવાળો આવે છે. અને હેતલની ઉંઘ ઉડી જાય છે. પરંતુ હેતલે તે એડ્રેસ યાદ હતું. અને તેને એવું લાગ્યું કે તેના બધા સવાલોના જવાબ કદાચ આ એડ્રેસમાં મળી જશે. અને હેતલ પહેલી ફ્લાઈટ પકડીને દિલ્હી રવાના થઈ ગઈ.
દિલ્હી પહોચ્યા બાદ જ્યારે તે પેલા એડ્રેસ પર પહોચી ત્યા તેણે જોયું કે કોઈ અનાથ અશ્રમ હતું. બાદમાં હેતલે તે અનાથ આશ્રમની દેખભાળ રાખતા માલીકને મળી. અને તેણે બધીજ વાત કરી. પરંતુ ત્યાંતો ઘણા બધા બાળકો રમી રહ્યા હતા. આશ્રમના માલિક હેતલને મળ્યા નહોતા પરંતુ તે હેતલના પતિ વૈભવને જાણતા હતા. કારણકે વૈભવે હેતલનો ફોટો તેમને બતાવ્યો હતો. આશ્રમના માલિક વૈભવને પોતાનો દિકરોજ માનતા હતા.
હેતલે આશ્રમના માલિકને પૂરી વાત કરી. ત્યારે તેમને ખબર પડી કે વૈભવ હવે નથી રહ્યો. બાદમાં આશ્રમના માલિકે હેતલના બધાજ પ્રશ્નમા જવાબ આપ્યા.વૈભવ તેનો અભ્યાસ કરવા માટે દિલ્હી 4 વર્ષ રહ્યો હતો. તે સમયે તે એકલો હતો જેથી આશ્રમમાં બાળકો સાથે સમય રમવા માટે આવતો હતો. વૈભવના હર્ષાલી નામની યુવતી સાથે પ્રેમસંબંધો હતા. અને હર્ષાલીથી તેને એક બાળક પણ થયું હતું.
પરંતુ હર્ષાલી કેન્સરને કારણે મૃત્યું પામી હતી. પરંતુ બાળક વૈભવને સોંપીને જતી રહી હતી. વૈભવે તે બાળક વીશે તેના પરિવારને જાણ નહોતી કરી. જેથી પરીવારે તેના લગ્ન હેતલ સાથે કરાવ્યા હતા. પરંતુ વૈભવ મહિને એક વાર તેના બાળકને મળવા માટે આવતો હતો. પરંતુ અકસ્માતમાં તે મૃત્યું પામ્યો છે. તે વાતની જાણ આશ્રમના માલિકને પણ ન હતી…
આશ્રમના માલિક પાસે હર્ષાલીનો ફોટો હતો. અને જ્યારે તેણે હેતલને તે ફોટો બતાવ્યો. ત્યારે હેતલ સ્તબ્ઘ થઈ ગઈ હતી. કારણકે હર્ષાલી એજ યુવતી હતી . જે તેના સપનામાં આવીને તેની જોડે મદદ માગતી હતી. હેતલ ધ્રુસકેને ધ્રુસકે તેજ સમયે રડવા લાગી હતી. તે સમયે તેણે શું કરવું જોઈએ તેને ખુદનેજ ખબર નહોતી.
હેતલે રડતા રડતાજ પુછ્યું હતું. કે વૈભવનું બાળક ક્યા છે. ત્યારે આશ્રમનો માલિક તેને વૈભવના બાળક પાસે લઈ જાય છે. હેતલ જ્યારે વેભવના બાળકને જોવે છે. ત્યારે તેને એક સેકન્ડ એવું લાગે છે. કે વૈભવજ તેની સામે ઉભો છે. તેનો ચહેરો બરોબર વૈભને મળતો આવતો હતો. હેતલ તે બાળકને તેનું નામ પુછે છે. ત્યારે બાળક જણાવે છે.કે તેનું નામ હર્ષ છે. હેતલ સમજી જાય છે કે હર્ષાલીની યાદમાં વૈભવે તેનું હર્ષ રાખ્યું હશે.
હર્ષને તેજ સમયે હેતલ દત્તક લઈ લે છે. અને ત્યાથી તેન લઈને નીકળી જાય છે. પોતાના પતિનું બાળક જોઈને હેતલના મનમાં એક અજુગતી ખુશી હતી. કારણકે હેતલનું માતા બનવાનું સપ્નું વૈભવે મૃત્યું પછી પણ પુરુ કર્યુ હતું. હર્ષને ઘરે લાવ્યા બાદ હર્ષાલી પરત હેતલના સપ્નામાં આવે છે. અને આ વખતે તે રડતા રડતા તેનો આભાર માને છે. સાથેજ તેને એવું પણ કે છે જે મદદ જોઈતી હતી તે મને આપી. હવે હું રજા લઉ છું
લેખક- રોનક ભાવસાર