આપણા જીવનમાં જે કંઈ થાય છે તે આપણી ઈચ્છાથી નહિ પણ ઈશ્વરની સંમતિથી થાય છે. માતા બનવા અને બાળકોને જન્મ આપવા માટે પણ એવું જ છે. ઘણા એવા કપલ છે જેમને લાખો પ્રયત્નો પછી પણ માતા-પિતા બનવાની ખુશી નથી મળી અને કેટલાક એવા પણ છે જેમને ખબર પણ ન હતી કે તેઓ ગર્ભવતી છે.
મારી સાથે પણ એવું જ થયું. હું 22 વર્ષનો હતી, એક સવારે 4 વાગ્યે મને મારા પેટમાં તીવ્ર ખેંચાણનો અનુભવ થયો. મને લાગ્યું કે મારા પીરિયડ્સ આવી ગયા છે. હું છેલ્લા 6 મહિનાથી ગર્ભ નિરોધક ગોળીઓ લઈ રહી હતી અને એક પણ દિવસ ચૂકી નથી.
પેટમાં દુખાવો વધી રહ્યો હતો અને હવે મારો ચહેરો નિસ્તેજ થઈ રહ્યો હતો અને હું ધ્રૂજી રહી હતી પરંતુ પહેલા દિવસે મને લાગ્યું નહીં કે મારે તબીબી મદદ લેવી જોઈએ. તેથી મેં મારી માતાની સલાહ પર પેરાસીટામોલ લીધું.
તે પછી જે થયું તે ખૂબ જ ચોંકાવનારું હતું અને માત્ર હું જ નહીં મારી માતા પણ આનાથી ખૂબ જ આશ્ચર્યચકિત થઈ ગઈ હતી.
ટેબલેટ લીધા પછી હું ઓફિસ માટે બસમાંથી નીકળી ગઇ. થોડા કલાકો પછી હું હોસ્પિટલમાં હતી અને નાની દીકરી મારા ખોળામાં હતી જે સંપૂર્ણ સ્વસ્થ અને નવ મહિનાની હતી.
મેં મારી ડિલિવરી જાતે કરી, હા, મેં બાથરૂમમાં મારી પુત્રીને જન્મ આપ્યો. કામ પર ગયા પછી હું બીમાર થવા લાગી અને ઘરે પરત ફરી. મેં મારા ઘરના બાથરૂમમાં મારી દીકરીને જન્મ આપ્યો. મારા પાડોશીએ પ્રસુતિમાંથી બહાર આવતી મારી ચીસો સાંભળીને એમ્બ્યુલન્સ બોલાવી હતી.
જ્યારે તેની માતાને આ વિશે જાણ કરવામાં આવી અને તેને પ્રસૂતિ વોર્ડમાં આવવાનું કહેવામાં આવ્યું, ત્યારે તેણે જવાબ આપ્યો કે ‘તે સવારે તો ગર્ભવતી ન્હોતી’.
મને ખબર નહોતી કે હું નવ મહિનાની ગર્ભવતી છું. હું મારા પતિથી પાંચ મહિનાથી અલગ રહેતી હતી અને મને વારંવાર માસિક સ્રાવ મિસ થતો હતો. મારું વજન પણ થોડું વધી ગયું હતું પરંતુ મને લાગ્યું કે તે તણાવને કારણે છે. જ્યારે મેં અરીસામાં જોયું, ત્યારે મને ખબર નહોતી કે હું ગર્ભવતી છું. મને કોઈ લક્ષણો, કોઈ તૃષ્ણા, કોઈ ઉલટી અથવા ઉબકા ન હતા.
મારી પ્રેગ્નેન્સી વિશે મને પહેલીવાર ખબર પડી જ્યારે ડિલિવરી દરમિયાન. અત્યાર સુધીમાં હું સમજી ગઇ કે આ પીરિયડ્સ નથી. મારું શરીર વેદનાથી આક્રંદ કરી રહ્યું હતું. પછી મેં જોયું કે બાળકનું માથું મારી યોનિમાંથી બહાર નીકળતું હતું. તે સમયે હું જે અનુભવતી હતી તે હું શબ્દોમાં વર્ણવી શકતી નથી, હું સંપૂર્ણપણે આઘાતમાં હતી.