દુનિયામાં ઘણી એવી આદિવાસીઓ છે, જેના વિશે લોકો હજુ પણ અજાણ છે. તે પોતાના જૂના સમયના રિવાજોનું પાલન કરે છે અને પોતાની માન્યતાઓ અનુસાર જીવન જીવે છે. એવા ઘણા દેશો છે જ્યાં આજે પણ લોકો રહે છે અને તેમના પૂર્વજો દ્વારા અનુસરવામાં આવતી પરંપરાઓનું પાલન કરે છે. આવું જ કંઈક ઈન્ડોનેશિયામાં પણ થયું. એક એવો સમાજ છે, જ્યાં આજે પણ પરિવારના કોઈ સભ્યના મૃત્યુ પછી પણ મૃતદેહને દફનાવવામાં આવતો નથી.
ઈન્ડોનેશિયામાં એક એવો સમાજ છે જ્યાં એવી પરંપરા છે કે પરિવારના કોઈ સભ્યનું મૃત્યુ થાય ત્યારે ન તો અંતિમ સંસ્કાર કરવામાં આવે છે કે ન તો દફનવિધિ કરવામાં આવે છે. આ હોવા છતાં, તેમને તમારી સાથે રાખો. તોરાજન સમાજના લોકો મૃત્યુને પણ પોતાના જીવનનો ભાગ માને છે. એટલું જ નહીં તેઓ પરિવારના મૃત સભ્ય સાથે જ રહે છે.
આ પરંપરામાં, લોકો તેમની જીવનશૈલી કેવી રીતે જીવે છે તેનાથી બરાબર વિરુદ્ધ જીવે છે. ઈન્ડોનેશિયામાં સુલાવેસીના પહાડોમાં રહેતા તોરાજન સમાજના લોકો તેમના મૃત સભ્યો સાથે એવું વર્તન કરે છે કે જાણે તેઓ બીમાર હોય અને મૃત શરીર નથી.
પરંપરાગત રીતે આ સમાજના લોકો મૃતક સભ્યને રોજ બપોરના ભોજન માટે આમંત્રિત કરે છે. તેઓ આખરે દફનાવવામાં આવે ત્યાં સુધી આ કરે છે. ધ ગાર્ડિયનના સમાચાર મુજબ, પરિવારો વર્ષો સુધી તેમના મૃત સભ્યની લાશને તેમના ઘરમાં રાખે છે.
સુલાવેસીની તોરાજન માન્યતામાં, દરરોજ મૃતકને ખવડાવવામાં આવે છે અને પરિવારના ઘરના એક અલગ રૂમમાં મૃતદેહને પલંગ પર મૂકવામાં આવે છે; કારણ કે તે એક રિવાજ છે. જ્યાં સુધી પરિવાર મૃત સભ્યના યોગ્ય અંતિમ સંસ્કાર ન કરે ત્યાં સુધી આ કરવામાં આવે છે.
જો કે, જ્યારે અંતિમ સંસ્કાર કરવાનો સમય આવે છે, ત્યારે મૃતદેહને કબરમાં દફનાવવામાં આવે છે. દફનવિધિ બાદ પણ મૃતદેહની નિયમિત કાળજી લેવામાં આવે છે અને સ્વચ્છતાનું ધ્યાન રાખવામાં આવે છે. મેને (પૂર્વજોની સંભાળ) નામની પરંપરા અનુસાર નવા કપડાં આપવામાં આવે છે.
તોરાજન પરંપરામાં, શબપેટીમાં ભેટ, તેમની મનપસંદ વસ્તુઓ જેમ કે મોબાઈલ, પર્સ, બ્રેસલેટ અને ઘડિયાળ વગેરે રાખવાનો રિવાજ છે. અન્ય લોકો પણ તેમના પ્રિયજનો સાથે હીરાને દફનાવી શકે છે. જેના કારણે ઘણી વખત લૂંટ પણ થાય છે. કેટલાક તોરાજન મૃતકો સાથે રાખેલી ભેટોને ગુપ્ત રાખે છે.